abortus

Het vraagstuk van abortus

 

Het is goed mogelijk om helemaal los van het geloof met overtuigende argumenten te komen tot een afwijzing van abortus.
Als een baby direct na de geboorte door de moeder wordt vermoord, staan de kranten daar vol van en wordt massaal afschuw uitgesproken.
Als een baby kort voor de geboorte zou worden geaborteerd (chirurgisch, of na het opwekken van weeën uit de baarmoeder halen en doden), zou dat eveneens als moord gelden.
Dat is consequent, want de fysieke en psychische staat van de baby vlak na, en vlak voor de geboorte is gelijk, en het enige onderscheid is dat na de geboorte de navelstreng is doorgesneden.
 
Terugredenerend, zou er door voorstanders van abortus een moment aan te wijzen moeten zijn waarop plotseling geen sprake meer is van moord, maar van een legitieme vorm van ingrijpen in het lichaam van de moeder door de baby/ foetus dood te maken.
De enige reden om dat op 24 weken te stellen, is dat ongeveer vanaf die tijd de foetus buiten de baarmoeder overlevingskansen heeft. In feite is dat een erg willekeurige beslissing. Immers, het gegeven dat de foetus nog niet op eigen kracht, buiten de moeder kan overleven, doet er niet aan af dat diezelfde foetus in de meeste gevallen alle kans op leven heeft als hij nog even in de baarmoeder zou blijven.
 
 
Een pasgeborene is als de baby in de buik
 
Een pasgeboren baby is een mens met zelfbewustzijn en met gevoelens, al is het een mens die nog niet over alle vaardigheden van een volwassene beschikt.
Er is geen reden om aan te nemen dat een baby vlak vóór de geboorte niet over zelfbewustzijn en gevoelens beschikt. Dat wordt bij mijn weten ook breed als feit geaccepteerd.
De vraag doemt dan op, op welk moment een menselijk wezen in de baarmoeder nog geen zelfbewustzijn heeft. Is dat bij 14 weken, bij 20 weken, bij 30 weken?
Niemand die het antwoord op die vraag weet.
Als je uitgaat van een recht op leven voor iedere mens, dan komt dat in strijd met het recht om vrij te beschikken over het eigen lichaam, waarop voorstanders van abortus zich beroepen.
Naar mijn mening is het recht op leven van een hogere orde dan het recht om de eigen baarmoeder leeg te maken; gaat het recht op leven vóór het recht om te weigeren negen maanden een kind in de buik te laten groeien en dat geboren te laten worden.
Daarom ben ik tegen abortus.
Waar extremiteiten aan de orde zijn, vind ik dat er ruimte moet zijn voor discussie. Maar dat zijn in de abortuspraktijk de uitzonderingsgevallen.
 
Overigens, het is zaak om de discussie met tact te voeren.
Het niet verstandig om grote woorden te gebruiken, en mensen te beledigen door hen voor moordenaar uit te maken.
Want je kunt heel stellig blijven in je afwijzing van abortus, zonder dat je iemand die abortus heeft laten plegen gelijk stelt met een moordenaar. Als je dat wel doet, ga je echt te ver. Het is nodig om rekening te blijven houden met de maatschappelijke omstandigheden, waaronder mensen tot het besluit komen abortus te plegen. Als zelfs de regering wetten heeft gemaakt die abortus toestaan, dan wordt het voor mensen heel wat gemakkelijker om een abortus te laten plegen. Gemakkelijker in de zin dat je er als een min of meer gewone medische ingreep mee naar de dokter kunt gaan, en gemakkelijker in morele zin: de samenleving vindt het goed als er abortus wordt gepleegd.